Bizim masalımızda bitti

                                              

İkindiden sonra uyumanın zararları ne kadar çok olsa da o cazip uykuya direnecek bir iradeye sahip değilim.

Uykunun kollarına atmışken kendimi telefonumun sesiyle ruhum bedenime tekrar yerleşti. Kim aradığına bakmadan kulağıma koyduğum telefona cevap vermeden karşıdakinin konuşmasını bekledim ayılmak için fırsat oluşturuyordum kendi çapımda. Telefondan gelen ses üzerime dökülen buzlu su gibi zıplattı beni.

''Pink?''  Sevdiceğimin aklını başına toplayıp özür konuşması yapacağını düşünürken sesinden o elektiriği alamamam beni hayal kırıklığına uğrattı sanki kullanacağı cümlelerin canımı yakmamasını engellemek için sesini en şefkatli tona ayarlamış gibiydi ses hangi tonda olursa olsun kuracağı cümlelerin aynı işlevi yerine getireceğini bilmiyorumdur sanki. '' Efendim'' Derken düşündüğüm tek şey burada bir ayrılık konuşması yapılacaksa o konuşmayı ben yapmalıyım oldu.  Ben yapacağım konuşmayı düşünürken o konuşmaya başlamıştı bile ne söylediğini hatırlamaya çalışsam da hafızam bana pek yardımcı olmuyor. Durumu kurtarmak için '' Yani ?'' diye bir şeyler gevelesem de işe yaramadı telefondaki sesinden ne kadar sinirlendiğini anlayabiliyordum mütemadiyen o duygusal bir konuşma yapmıştı benim umursamaz şekilde cevap vermem deliye dönmesine sebep oldu ''Bak hep böyle yapıyorsun işte'' Diye bağırmaya başladı o kadar sinirli geliyodu ki sesi sakinleştirmeye çalışmam bir işe yaramadı yok dersleri yoğunmuş yok çok sıkıntılıymış ben destek olacağım yere köstek oluyormuşum. Bu zamana kadar destek oldum bir gün çıkardığım pürüzle ki bu pürüz falan değil bildiğin kocaman bir sorun köstek mi oldum ne halin varsa gör diye telefonu yüzüne kapatmak istedim ama dahada sinirlendirmek istemediğim için sakinleşmesini bekledim söylecekleri mi yuttum

 '' Çirkinleşmek istemiyorum bu yüzden susuyorum!'' diye bağırınca '' Sende o gözler varken istesen de çirkinleşemezsin'' dedi. Böyle cümlelerle beni kandıracağını sanıyosa yanılıyo beyefendi. Beynimin halen sağ kalan hücreleri çalışmaya başladığında. Başta yaptığı konuşmanın ayrılık konuşması olduğunu anlamıştım The end demişti yani beni kandırmaya falan çalışmıyodu. 

Öyle sinirlendim ki o cümleleri kuran ağzının ortasına bir tane patlatmak istesem de nafile. 

Beni böyle çıkmaza sürüklüyor sürüklüyor zaten olmayan aklımı karıştırıyor.  Ne yapmaya çalışıyosun gerizekalı ayrılacaksan doğru düzgün ayrıl diye haykırmak istedim. Bizim aramıza mesafe girince hep aynı şey oluyo zaten sonumuz belli niye çabalıyosak artık bende anlamıyorum bitecekse bitsin. Bunları ona şuan anımsayamadığım uygun cümlelerle söyledim sonunda bir el sıkışmadığımız kalmıştı öylede berbat bir şekilde noktayı koyduk. 

Böyle bir şey için ne çok üzgünüm nede çok mutluyum sadece büyük bir hayal kırıklığı yaşıyorum. Ayrılırken daha kaliteli bir sebebimiz olsun isterdim ne yazık ki saçma sapan bir sebepten dolayı sonlandı bu ilişki.

Ben en sevdiklerinden ebedi ayrılmış bir insanım bu şey gibi dayak yemeye alışan bir insana tokat atmak gibi üzülürüm ama çokta etkilemez. Bu düşüncem zaten onu çileden çıkaran umursamaz olduğumu düşünüyo ama öyle değilim üzülmek istemiyorum sadece...