Tarih beni yazmıyorsa ben kendim yazarım!

28 Ocak 2014 Salı

Bas gaza Pink!







Buraya bir ehliyet yazısı yazmam gerekiyor.
Evet efendim sanki çok önemli bir şeymiş gibi yıllardır hayalini kurduğum şeye kavuştum sanırım hayalini kurduğum şey ehliyet değilde araba kullanmaktı onu ehliyeti elime aldığımda bir kağıt parçasından ibaret olduğunu anladığımda çözdüm.
direksiyon dersi aldığım hoca dünyanın en tatlı insanlarından biriydi zaten arabayla az biraz geçmişim vardı ama profesyonel birinden öğrenmek çok daha verimli oluyormuş. İlk derste  çok panik yaptım ayakkabıyla kullanabilecekmiyim diye neyse tabanı en ince olan ayakkabılardan bir tane seçtim ve gittim hocam beni görür görmez ''Ben sana bir saatte öğreticem var sende o potansiyel bak gör'' dedi ve dediğini yaptı ilk ders süperdi zaten beş saat ders aldım geri kalan süreçte çok eğlenceli geçti. 
Sınav gününün sabahı yedide sana ders vericem illa gel dedi birde uzak yani sabahın göründe altıda kalkmam gerekti. Akşamdan tanıdık bir taksi vardı onu aradım abi altıda burada ol dedim oda tamam dedi
ben akşamdan telefonumu üç oda ötede bırakıp akşam altıda ciddi bir uykuya daldım sabaha kadar bir kez bile uyanmadım eğer abim beni uyandırmasaydı hala uyuyor olabilirdim uyandığımda saat altı buçuktu adam yarım saattir aşağıda bekliyormuş üstümü giyindiğimi hatırlamıyorum montumu ve pantolonumu giyinip geri kalan kısmını çantama doldurdum telefonuma baktım bir sürü çağrı rezil oldum tabi adamı sabahın altısında çağırdım saatlerce beklettim sonra taksiciden özür diledim  daha arabalar farlarını kapamadığı saatlerde yollara düşüp o dersi aldım ve utanarak söylüyorum ki uykum vardı.
Derse girdim ama araba kullanamıyorum bildiğin kullanamıyorum bir şeyler oluyor çözemiyoruz ve sonra ayaklarıma bir baktım panikle giydiğim ayakkabıların topuğu var neyse ki kuzenim yanımdaydı ve ayakkabı numaralarımız aynı ayakkabıları değiştirip yola koyuldum.
Sonra sınav vakti geldi kendimden hiç beklemezdim yani insan bir gram heyecanlanır bildiğin tır şoförü edasyıla oturdum arabaya bastım gaza adamlarla muhabbet ediyoruz her şey çok güzel gidiyor
arkada bir amca var nasıl övüyor beni pink çok becerikli bir kız
pink pilot olmalı pink öyle pink böyle pink kenara çek simit alalım derken ben iyice şımardım
en sonunda geri dönüyoruz park edicem 
hocam açtı ağzını bu kez pink çok akıllı bir nazar değmesin keşke bütün öğrencilerim böyle olsa
hani derler ya emeğim helal olsun diye yani üzerine ne hakkım varsa helal olsun dedi ve cümlesine noktayı tam koymadan tak! 
İstop!
bildiğin dümdüz yerde artık nasıl şımardıysam orada istop ettirdim birde bir sürü insan bana bakıyor
hocam olayı toplamaya çalışıyor senin suçun yok ben nazar değdirdim falan filan
neyse park ettim çıktım arabadan otuziki dişim dışarda artık nasıl bir yüz ifadem vardıysa orada sıra bekleyen bütün vatandaş kahkaha atmaya başladı 
hayır tam da onların önünde oldu ne olduysa.
Neyse sağ salim ehliyeti aldım şimdi sıra arabada arabayı da kendim almak istiyorum biri alınca hiç eğlenceli olmuyo
hani Recep İvediğin arabası var ya ondan olsa ucuz olur hem benim bütçem anca ona yeter
pembeye yahut maviye boyasam üstüne de kocaman bir fiyonk! 
Benden mutlusu olmaz sanırım dünaynın en mutlu insanı trafiğin korkulu rüyası
ama arabam olursa arka camına muhakak Sbırlı ol yazdırıcam zira arkadaki arabanın çok sabıra ihtiyacı olacak.

16 Ocak 2014 Perşembe

Merhaba!



_MG_1317.jpg

Bir zamanlar piskoloğum 
''anladım benimle de paylaşmayacaksın, konuşmak istemiyorsan yaz'' demişti bana blog dünyasını tavsiye etmişti.
 Bende kendime Pembe Kereste diye bir blog açmıştım hayatımı bir yazmıştım pir yazmıştım. Kimseyle paylaşmadıkları mı asla paylaşamayacakları mı yazmıştım. 
Ağladığımı bile yazmıştım oysa bana sen hiç ağlamıyorsun derler. 
En hassas duygularımı paylaştım anlattığımda bana acıyan gözlerle bakan kimse olmayacak diye
yazdım 
  İnsanların acımasına tahammül edemiyorum ama buradakiler blog diye yazdım
Dedikodu yok diye yazdım
Nereden bilebilirdim ki hayasız insanların aptal dünyamı merak ettiklerini
Bulduklarında acımasızca okuyacaklarını
Sonrada ağlar gözlerle bakıp kıyamam diyeceklerini
kendi hayatı boş olan insanlar başkasının hayatıyla ilgilenirmiş ne çok boş insan varmış çevremde
Hepsine de şiddet uygulamak istiyorum 
Blog tekrar açmaycaktım sonra düşündüm insanlar aptalsa blogun günahı ne?
Ve yine aranızdayım!