Düştüğüm yerden kalkmaya çalışıyorum tam kalkacakken biri gelip omuzumdan itiyor güçlü biri...Gelde ayakta kal. Şu dikenli yolda yürümeye çalışyorum biri gelip çelme takıyor gelde tekrar ayağa kalk. Sanki Yüzmeye çalıştığım sular iyi yüzüğümü görünce taktik değiştirip "boğamadığımız kızı dondururuz" deyip dünyanın en soğuk suları oluyor ne kadar iyi yüzersen yüz donacaksın.. Ayağa kalktıkça biri beni düşürüyor. Sanki pes etsem "Tamam sen kazandın artık ayağa kalkmıyorum, artık yürümek istemiyorum, artık yüzmüyorum" desem beni rahat bırakacakmış gibi.. Sanki tek istediği benim pes etmem. Tamam ben pes ederim ama annem üzülür. Ben bırakırım ama annemin emeğine yazık. Ben giderim ama annem yalnız kalır. Annem şey olmasa ben biterim zaten de annem işte...


Geçen gün annem elinde ilaçlarla yanına gelip "Bak pes pembe ilaç sen seversin bu rengi" dedi. İlacın rengine kanacak yaşı çoktan geçtim ben anne, diyemedim ki. Eskiden hasta olunca bütün ilaçları "Bak bu çilekli bu portakallı" diyerek zorla içirirlerdi şimdi de "bak bu pembe" diyor o zamanlar kanıyordum da şimdi kanamıyorum Kanmak istiyorum ama olmuyor ki. Anneme üzülüyorum bazen yüzüme bakıp "Artık hiç konuşuyorsun eskiden konuşurdun" diyor. Susuyorum diyecek bir şey bulamıyorum ki. Sanki 19384847 walt elektrik süpürgesiyle içimdeki bütün enerjiyi çekmişler. Bazen düşünüyorum eskiden nasıl gülüyordum ben?
Herkes üzerime geliyor bu hastalık düzgün moralle düzelir mutlu olmalısın  gülmelisin diyor ama özü gülmeyenin yüzü günler mi ki.
Hiç bir şeyden zevk alamıyorum eskiden üretken bir insandır ufku açık biriydim şimdi ufku xxsmall olmuş üretemiyorim kendimi ifade edemiyorum bazen sokaktaki agaçlara bakıyorum aramızdaki 7 farkı bulamıyorum. Biraz üzülüyorum bir miktar düşünüyorum sonunda yine susup yoluma devam ediyorum

Çizgi dizi

Şu dünya da herkesi anlarım ama çizgi film sevmeyenleri anlayamam. Öyle muhteşem öyle sevimli bir dünya nasıl sevilmez ki. Açıkça söylemeliyim ki ben çizgi dizileri animasyon filmler gerçek film ve dizilerden daha çok seviyor ve izliyorum. Hiç bir fizik kuralının geçerli olmadığı hayal gücünün sevimli görsellerin ince espirilerin olduğu bi dünya nasıl sevilmez ki. Çevremde erkek kardeşim dışında çizgi dizi seven insan yok onuda ben alıştırdım artık birlikte barbi bile izliyoruz.
   Animasyonlardan çok tak atımlık çıtır gibi gelen kısa dizileri izliyorum aslına bakarsan izlemediğim animasyon film de yok. Neyse bu aralar en sevdiğim üç çizgi diziden bahsedicem.
             

GUMBALL: ilk Gumball geliyor çünkü en sevdiğim o. Kendisi mavi bir kedi olsa da babası ve kız kardeşi tavşan erkek kardeşi ise balık. Çizgi filmde kızarmış ekmek, muz, balon, fıstık, çiçek ve neyidüğü belirsiz bir çok karakter var. Filmde çok ince espiriler bulabilirsiniz mesela ilk gördüğümden beri çok güldüğüm şey filmdeki polisin donut şeklin de olması işte  o şekle rağmen çok ciddi bir ifadesi olan polis amcamız işini çok ciddiye alıyor.

İlgimi çeken karakterlerden birisi de muz. Sanırım görüntüsü çok hoşuma gidiyor ondan dolayı onu izlemeyi seviyorum. İşte bu da muz arkadaşımız kabuğu soyulunca çok utanıyor

Ve bazen çok ayıp şeyler yapabiliyor.

Dalga geçmeyin ama ikinci olarak Barbie Life in the Dreamhouse geliyor.

 Her şeyin mükemmel olduğu bir dünyada yaşayan oyuncak bebek dünyası. Hafif aptal genellikle mükemmel bir sevgili, beceriksiz düşman, sevimli hayvanlar, ve kocaman makyaj malzemelerinin olduğu bir dünya ve genellikle her şey pembe. Öyle bakınca kız filmi gibi gelebilir ama erkeklerde izleyebilir ben kardeşim ve yeğenimle oturup izliyorum hatta bazen babaannem de bize eşilk ediyor. İlk bakışta bana çok itici gelmişti fakat izledikçe komik ve eğlenceli olduğu anladım normal barbie animasyon filmleri gibi değil onlar çok durgun ve fazla nezaket kurallarına uyuyor kısaca eğlenceli bir dünya ve zaten kısacık kısacık bölümleri var  bi tadına bakın derim.

Son olarak neden sevdiğimi bilmediğim bayağı çocuk filmi olan shaun the sheep

Normalde koyunlara bayılırım zaten burada da komik tiplerine bayılıyorum elime bir geçseler de mıncıklasam istiyorum

 bir de sürünün bebeği olan şu arkadaşın emzik emişine bayılıyorum çok sevimli.

  Bi gumball sponge bob simpsons'lar değil ama izlerken keyf alıyorum 

Sizin de bildiğiniz izlenesi çizgi diziler varsa lütfen paylaşın çünkü bunların tüm bölümlerini izledim (utanan maymun smileyı)

                           

                       

Az önce oturdum eski yazılarımı okudum ben bildiğin çıt kırıldım premsesmişim ya. Bu süreçte ne oldu bilmiyorum ama içimde yatan koğuş ağası ortaya çıkmış bir bıyık bıraksam tamamım.

 İnsanın geçmişini okuması çok güzel bir şey neler yaşamışım neler hissetmişim hepsi duruyor. Ama bayağı bayağı yazmışım şimdi yazamıyorum yörüngemi kaybetmiş gibiyim neyi takip ediyordum nasıl yazıyordum ne yapıyordum diye sürekli hatırlamaya çalışıyorum. Keşke hiç bırakmasaymışım. Gerçi yazmayı hiç bırakmadım twitter da sürekli yazdım daha pratik olduğu için oradan bir hesap açtım hesabım bayağı bayağı büyüdü fanlarım bile çıktı hatta bir dergiden yazarlık teklifi aldım ama orada böyle yazmıyorum kendimden bahsetmiyorum gelişi güzel sallıyorum cümleleri ne çıkarsa. Burası benim iç dünyam olmuş koğuş ağası olmadığım tek yer bazen hangisi gerçek benim diye düşünüyorum hissettiklerim mi tavırlarım mı ikisinin arasında büyük bir çelişki var ama bu konu hakkında fazla düşünmemeye çalışıyorum sonu hiç iyi yerlere çıkmıyor. Aslında şu sıralar düşünmem gereken tek şey vizeler vizeler ve vizeler ama ipin ucu kaçtığı için nereden çalışmaya başlayacağımı bilemiyorum okulu yıllarca bitiremeyenlerden olmak istemiyorum bunun için çok çalışmam çalışmam içinde iyi olmam gerekiyor ama iyi olmam için ne yapmam gerektiğini bilimyorum umarım en kısa zamanda öğrenirim yoksa sonum pek iyiye gitmiyor. Buraya böyle bir ruh haliyle dönmek hiç istemedim aslında biraz da bunun için bekledim belki bir şeyler düzelir enerjim yükselir ama hiç bir şey olmadı bende döndüm işte.